فیلبند بهشت مازندران

فیلبند بهشت مازندران


فیلبند از روستاهای زیبای استان مازندران است. این روستای کوهستانی در بیشتر روزهای سال غرق در ابر است. شاید اسم جنگل ابر را بسیار شنیده‌اید اما فیلبند را می‌توان روستای ابر ایران دانست.

فیلبند، نامی است که از گویش مازندرانی گرفته‌اند. در مازندانی فِل‌بَند بوده و به فارسی یعنی جایی که خستگی تمام می‌شود. یکی از همنوردان پیمایش فیلبند به الیمستان را از مدت‌ها قبل پیشنهاد داده بود. برای تعطیلات چند روزه تصمیم گرفتیم به این نقطه از ایران سفر کنیم.

جنگل نوردی در مازندران جذاب و مملو از تجربه است. در این سفر دو روزه یک ماجراجویی جذاب را همراه داشتیم. از فیلبند تا جنگل الیمستان را پیمایش کردیم که در پیش سفرنامه کوتاهی از این ماجراجویی دو روزه را خواهید خواند.

اولین کاری که باید انجام می‌دادیم این بود که بدانیم فیلبند کجاست؟ برای اینکه به فیلبند برویم کافی بود مقصد شهرستان بابل مازندران را انتخاب کنیم. این روستای کوهستانی زیبا، جنگل ابر مازندران می‌باشد.

خودمان را به جاده هراز و مسیر سنگچال آمل رساندیم. از آمل که وارد جاده هراز شدیم دو کیلومتر جلوتر، از تونل رد شدیم. سمت چپ جاده تابلوی روستای چلاو و فیلبند مشخص بود. با هدایت تابلوهای نصب شده خودمان را به ورودی جاده فیلبند رساندیم.

اینجا هم مثل خیلی از روستاهای گردشگری کشور گیت ورودی تعبیه شده. برای ورود به منطقه باید هزینه پرداخت کنیم. فقط خدا خدا می‌کردم که مثل بسیاری از مناطق گردشگری مملو از زباله نباشد…

از جاده‌ای کوهستانی و پر پیچ در پیچ عبور کردیم. تا انتهای مسیر و رسیدن به روستا جاده کاملا آسفالت بود.

پیاده نوردی از فیلبند تا جنگل الیمستان

با ماشین تا انتهای روستا رفتیم و در آخرین پارکینگ، ماشین را پارک کردیم. نزدیک ظهر شده بود. کوله و وسایل را جمع و جور کردیم و پیاده به راه افتادیم.
سفری دو روزه در پیش داشتیم و باید تا قبل از غروب به اولین کمپ شبانه می‌رسیدیم.
شروع پاکوب پیاده‌نوردی از یک ملک شخصی بود و با کسب اجازه از صاحب ملک وارد منطقه شدیم.

از محل شروع جنگل نوردی در مازندران تا اولین کمپ شبانه‌مان چشمه‌های متعددی وجود داشت. آب گوارا و سردی که در روز اول یارای پیاده‌نوردی‌مان بود.

تا ارتفاع دوهزار و 631 متری پیش رفتیم تا به رودخانه‌ای فصلی رسیدیم. این ناحیه مملو از بابونه کوهی بود. بعد از پنج ساعت پیمایش به کلبه‌های چوبی رسیدیم که به نظر جای مناسبی برای کمپ شبانه بود.

این کلبه‌ها مله گاوها و گوسفندان است اما هنوز زمان آن نرسیده تا چوپانان به اینجا نقل مکان کنند. تعداد کلبه‌ها حدودا 12باب بود. همگی خالی از سکنه بودند و فقط دوتا از کلبه‌ها برای اقامتمان مناسب بودند. مابقی پر بود از تپاله‌های گاو گوسفندان.

منطقه‌ای آرام و ساکت و البته مکان مناسبی برای حضور حیواناتی چون گراز و خرس. رد پاهای گرازهای وحشی در جای جای زمین دیده می‌شد و حضور خرس‌ها نیز محتمل بود. بنابراین شرط احتیاط را رعایت کردیم و برای شبمانی درون کلبه چوبی ماندیم.

صبح زود دوباره راهی شدیم و منطقه را به مقصد جنگل الیمستان ترک کردیم. از دشت مملو از چای کوهی(گل پپوک) گذشتیم. مقداری هم برای مصرفی جمع کردیم تا طعم چای این ناحیه را هم تست کرده باشیم.

ناگهان صدای پای گله‌ی گرازها کوهستان را پر کرد. دسته‌ای حدودا 12تا15 راسی. 7تا8 گراز بالغ و مابقی هم بچه بودند. چقدر زیبا یال‌های گراز بالغ که به نظر می‌رسید رئیس گله است در هوا پریشان می‌شد.

ماجراجویی در طبیعت
گراز در جنگل مازندران

به مسیر ادامه دادیم تا به زیباترین تصویر ممکن رسیدیم. ویویی زیبا از دماوند همیشه برفراز با آن یال سفیدپوش.

اینجا در ارتفاع سه هزار متری از جنگل ابر فیلبند. بر دشتی پر از گون‌های وحشی به گُل نشسته و آن طرف‌تر نمایی از دیو سپید پای دربند…

خنکای نسیم خرداد هم مزید بر علت بود تا جانی دوباره را لمس کنی. شاید نیمی از راه را آمده‌ایم و باید سریع‌تر به حرکت ادامه دهیم تا به موقع وارد جنگل الیمستان شویم.

در ادامه راه خبری از چشمه‌های پر آب روز اول نیست. هوا گرم‌تر شده و مسیر کمی شکل بیابان به خود می‌گیرد. خاک نرم است و با اندک نسیمی گرد و غبار به راه می‌افتد.

اینجا هم کلبه‌های چوبی چوپانان وجود دارد و انگار زودتر از روستاییان چلاو دام‌ها را به مرتع آورده‌اند. گاوها مشغول چرا هستند و چوپانان مشغول چراندن گوسفندان در مراتع اطرافند.

یکی از چوپانان مسیر راه را به ما نشان می‌دهد و می‌گوید تا قله امام‌زاده راهی نمانده است. تا اینجا غیر از چوپانان و گروه ما خبری از حضور انسان دیگری نبود تا اینکه به نزدیک قله امام‌زاده رسیدیم.

گروه‌های کوهنوردی پشت سرهم در حال حرکت بودند. یک گروه کوهنوردی از تهران آمده بودند آن‌ها پیمایش را از الیمستان شروع کرده و مقصدشان فیلبند بود. کم کم هرچه پیش‌تر می‌رویم از فضای بیابانی خارج شده و جنگل الیمستان شروع می‌شود.

این مسیر جنگلی مملو از گروه‌های کوهنوردی و طبیعت‌گردی است. شیب جنگل رفته رفته بیشتر می‌شود و به پایان راه نزدیک می‌شویم. 15کیلومتری به پایان راه مانده که دوستانمان به ما ملحق می‌شوند.

همانجا کمی استراحت کردیم و اسب‌های وحشی در کنارمان مشغول نشخوار بودند. زیبایی این جنگل نوردی در مازندران بی نظیر است. هرچند که هیچ چشمه آبی در نزدیکی ما نیست اما رطوبت جنگل هوای خوبی را برایمان به ارمغان داشت.

اگر اهل ماجراجویی هستی ما را دنبال و آی ادونچر را به دوستانت معرفی کن.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *